بررسی شیوع آنتی بادی پراکسیداز تیروئید و اثر درمانی لووتیروکسین بر پیامد بارداری در زنان باردار دارای آنتی بادی

مقدمه: وجود آنتی بادی های ضد تیروئید منجر به عوارض اثبات شده ای مانند سقط جنین و افسردگی در طی بارداری و پس از آن می شود. ولی بررسی زیادی در مورد سایر مشکلات دوران بارداری از جمله زایمان زودرس، پارگی زودرس مامبران و هم چنین اثر آن بر میانگین وزن نوزاد و نمره آپگار نوزاد انجام نشده است. مطالعات نشان داده اند که درمان با لووتیروکسین ممکن است در پیشگیری از عوارض جنینی و مادری این عارضه مؤثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع آنتی‌ بادی پراکسیداز تیروئید و عوارض بارداری همراه با آن و بررسی تأثیر درمانی لووتیروکسین در زنان باردار دارای این آنتی ‌بادی ها در کاهش عوارض بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور در سال 89-1388 بر روی 300 زن باردار مراجعه کننده‌ به مراکز بهداشتی سطح شهر سنندج که در سه ماهه‌ اول بارداری قرار داشتند، انجام شد. از 266 زن باردار بدون علائم بالینی هیپوتیروئیدی،32 زن باردار دارای آنتی بادی پراکسیداز تیروئید بودند که به دو گروه 16 نفره تقسیم شدند. گروه مداخله روزانه 50 میکروگرم لووتیروکسین در طی بارداری دریافت کردند. گروه کنترل تحت درمان خاصی قرار نگرفتند. پیامدهای بارداری افراد تا پایان بارداری بررسی و ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS  (نسخه 5/11) و آزمون های کای دو، فیشر و کروسکال والیس انجام شد. میزان معناداریp  کمتر از 05/0، معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از 266 زن باردار، 32 نفر (12%) دارای آنتی بادی پراکسیداز تیروئید بودند. گروه های مورد مطالعه از نظر نوع زایمان، طول و مدت زایمان تفاوت آماری معنی داری نداشتند (0/37=p). اگرچه زایمان زودرس و پارگی زودرس مامبران در گروه درمان شده کمتر بود و نمره آپگار نوزاد و وزن نوزاد بیشتر از گروه شاهد بود، ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود( 0/15=p ا34/0=p ا15/0=p). نتیجه گیری: اضافه کردن آزمایش آنتی بادی پراکسیداز تیروئید به مراقبت های دوران بارداری و درمان با لوتیروکسین در افراد دارای آنتی بادی پراکسیداز تیروئید می تواند در کاهش زایمان زودرس و پارگی زودرس مامبران و افزایش میانگین وزن نوزاد و نمره آپگار نوزاد موثر باشد.